„Wanda Rutkiewicz – Fotografie”

17 grudnia 2015 – 6 lutego 2016
Dolnośląskie Centrum Fotografii „Domek Romański”
pl. bpa Nankiera 8, 50-140 Wrocław
Wernisaż:  17 grudnia 2015, godz. 17.00

Osiągnięcia Wandy Rutkiewicz we wspinaczce są doskonale znane. Powszechnie wiadomo także o jej licznych aktywnościach życiowych: była świetnym sportowcem, kierowcą rajdowym, a także autorką książek i filmów dokumentalnych. Wystawa odkryje kolejny talent himalaistki – zamiłowanie do fotografii, efektem którego są znakomite zdjęcia.

Na wystawie można będzie obejrzeć 46 czarno-białych fotografii najwyższych gór świata m.in. Mount Everestu, K2, Gaszerbrumów, Czo Oju, Annapurny, Makalu. Autorka zdjęć sfotografowała góry, stojąc z nimi „twarzą w twarz” na poziomie kilku tysięcy metrów n.p.m. Mimo skrajnie trudnych warunków, powstały fotografie na wysokim poziomie artystycznym, które ujmują surowym pięknem i precyzją kadru. Jest to unikalna okazja, by spojrzeć na góry oczami Wandy Rutkiewicz…

Ekspozycja prezentowana będzie do 6 lutego 2016 roku.

Fotografie zostały zrobione na papierze Spectra Jet  firmy Tetenal.

Kurator – Jan Bortkiewicz o wystawie:

Mając sześć lat, poszła do drugiej klasy. Była najlepszym studentem wśród sportowców i najlepszym sportowcem wśród studentów. Była w kadrze narodowej siatkarek. Była kierowcą rajdowym. Była jedną z najlepszych himalaistek świata. Była pierwszą kobietą, która zdobyła szczyt K2. Była pierwszą osobą z Polski, która stanęła na najwyższym szczycie Ziemi. Była autorką książek i filmów dokumentnych. Powstają o niej książki, filmy, prace naukowe, utwory muzyczne, poezja. Dzisiaj pokazujemy Jej znakomite fotografie gór.

Wanda Rutkiewicz (z domu Błaszkiewicz) przychodzi na świat 4 lutego 1943 roku w Płungianach (dzisiejsza Litwa). W 1947 roku rodzina Błaszkiewiczów przenosi się do Wrocławia. W tym mieście 6-letnia Wanda rozpoczyna swoją edukację. Idzie  od razu do drugiej klasy. Zostaje studentką w 1959 roku (mając zaledwie 16 lat!) na Wydziale Łączności Politechniki Wrocławskiej (późniejszy Wydział Elektroniki). Jest to bardzo intensywny okres w jej życiu. Oprócz wyśmienitych wyników w nauce i zdobywania zawodu, z sukcesami  uprawia sport. Dwukrotnie zostaje mistrzynią w pchnięciu kulą, skacze wzwyż, rzuca dyskiem i oszczepem. W latach 1961-1965 trenuje siatkówkę: jest zawodniczką pierwszoligowej Gwardii Wrocław, należy również do kadry olimpijskiej w piłce siatkowej. W tamtym okresie rodzi się także w niej miłość do gór. W 1961 roku kolega ze studiów, Bogdan Jankowski, zabiera ją w Góry Sokole, leżące w paśmie Rudaw Janowickich. Tam, 18-letnia Wanda, wspina się po raz pierwszy na „Sukiennice”. Tak narodziła się jej ogromna pasja do gór. Zaczęła od wspinaczek w Tatrach, Alpach, Pamirze, by później zdobywać najwyższe szczyty świata: w Himalajach i Karakorum. Zdobyła osiem ośmiotysięczników:

1978 – jako pierwsza osoba z Polski zdobywa Mount Everest.

1985 – zdobywa Nangę Parbat..

1986 – jako pierwsza kobieta na świecie i pierwsza osoba z Polski zdobywa szczyt K2.

1987 – zdobywa Shishapangmę.

1989 – podczas kobiecej wyprawy zdobywa Gaszerbrum II.

1990 – Wanda Rutkiewicz i Ewa Pankiewicz zdobywają szczyt Gaszerbrum I jako pierwszy autonomiczny zespół kobiecy.

1991 – w ramach włosko-francusko-hiszpańskiej wyprawy zdobywa Czo Oju.

1991 – zdobywa Annapurnę.

Miała także inne zainteresowania: w latach 80-tych XX w. brała udział w rajdach samochodowych. Była jednym z członków-założycieli organizacji „Mountain Wilderness”, która zajmowała się m.in. wspomaganiem działań mających na celu ochronę środowiska naturalnego w górach. Aktywnie promowała himalaizm kobiecy. Była autorką książek i artykułów o wyprawach górskich. Tworzyła także filmy dokumentalne związane ze wspinaniem. W 1988 roku powstały: Tango Aconcagua, Requiem oraz Ludzie na Baltoro, które są efektem współpracy z Krzysztofem Langiem. W 1990 powstał również film Karnawał pod Cerro Torre w reżyserii i ze zdjęciami Wandy Rutkiewicz.

Ostatnia wyprawa  Wandy Rutkiewicz rozpoczyna się w lutym 1992 r. Wanda wraz z Arkiem Gąsienicą-Józkowym dołącza do wyprawy meksykańskiej na Kanczendzongę (8586 m n.p.m., Himalaje). Kierownikiem wyprawy jest Carlos Carsolio, a biorą w niej udział również jego żona Elsa i brat Alfredo. 12 marca wyprawa dociera do bazy. Elsa i Alfredo muszą zrezygnować z wchodzenia na górę, jest to spowodowane odmrożeniem. Arek Gąsienica-Józkowy choruje i również nie bierze udziału w ataku szczytowym. Wanda podchodzi z Carlosem - każdy w swoim tempie. On idzie szybciej, zdobywa szczyt. Schodząc spotyka Wandę na wysokości 8200-8300 m. 12 maja  Wanda oznajmia, że chce zabiwakować na tej wysokości i następnego dnia zaatakować szczyt. Wtedy widziana jest po raz ostatni. 25 maja 1992 agencja Reuters podała, że Wanda Rutkiewicz zaginęła w masywie Kanczendzongi z 12 na 13 maja 1992 roku.

*Biografia opracowana na podstawie książki Wanda Rutkiewicz; red. Jan Bortkiewicz; wydawca: Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu, 2013

Materiały prasowe

Organizatorzy: Dolnośląskie Centrum Fotografii „Domek Romański” – Galeria Ośrodka Kultury i Sztuki we Wrocławiu, Instytucji Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego.

Sponsorzy: Firma Tetenal Polska, Anex

Mecenat: Marszałek Województwa Dolnośląskiego

Patronat medialny: dokis.pl, www.kulturaonline.pl, www.rynekisztuka.pl, Miesięcznik Odra, Radio Wrocław KULTURA, Radio Ram